Hazır giyim endüstrisinin bu bakış açısı, çevre ve çalışan hakları konularında yeterince hassas ve duyarlı olmayan iş yapış biçimlerini tetikliyor. Bu noktada tüketicilerin de her gün giydikleri kıyafetlerin doğaya ve insana verdiği zararın farkında olmaları gün geçtikçe daha önemli hale geliyor. Sürdürülebilir modayı benimsemiş, adil ticaret ilkelerini kılavuz edinmiş, sınırlı üretim yapan markaların ise maliyetleri yükseliyor ve fiyatları büyük hazır giyim markalarının fiyatlarına oranla daha yüksek oluyor. Bunun sebebi büyük hazır giyim markalarının çeşitli yöntemlerle ürün maliyetlerini azaltabilmeleri. Bu yöntemlerin arasında işçi haklarının göz ardı edilmesi, çalışma koşullarının sağlıklı olmaması, düşük ücretle çalıştırma, hammaddelerinin doğa dostu şekilde üretilmemesi gibi yöntemleri sayabiliriz.

Sürdürülebilir yöntemlerle üretilmiş kıyafetlerde ise organik ya da geri dönüştürülmüş pamuk, bambu ve tencel gibi malzemeler kullanılıyor. Bu malzemeler, seri üretimde kullanılan kumaşların aksine talep oranında üretildiği için daha pahalı. Suni gübre gibi doğal olmayan yöntemlere ya da böcek tutmaması için genetiği değiştirilmiş pamuk gibi malzemelere izin vermeyen sürdürülebilir üretim, şimdilik, seri üretime kıyasla daha yüksek maliyetler gerektiriyor.

↳ Daha fazla bilgi için, moda endüstrisinin arka planındaki gerçekleri anlatan, endüstrinin insanlara ve gezegene etkilerini gösteren The True Cost (Andrew Morgan, 2015) belgeselini izleyebilirsiniz.